als alles anders wordt
voor dat ik hieraan begin wil ik zeggen dat alles nu goed gaat, ik ben gelukkig met mijn vriend en heb me hier al lang overheen gezet. toch wil ik even kwijt wat er voor heeft gezorgd dat ik sommige dingen nu heel anders zie.
''als je thuis bent van vakantie gaan we allemaal leuke dingen doen!'' ik zag hem in de week dat ik net thuis was 2 keer... een keer op de dag dat ik net thuis was en een keer op de dag dat hij het uitmaakte.
natuurlijk voelde het die hele week al raar en anders maar toch, bijna niemand zag het aankomen dat volgens onze vriendengroep: de beste relatie kapot ging. op zaterdag avond na een dag scouting waarop we elkaar bijna negeerde kwam hij naar me toe, net zoals elke zaterdagavond. we wilde met elkaar praten en zo gezegt zo gedaan wij gingen serieus praten. maar toen ik op mijn bed ging zitten en hij de bureaustoel pakte wist ik al wat voor gesprek het ging worden... hij ging praten en ik ging huilen.
''ik kan nog lang bij je blijven om jou gelukkig te maken maar dan maak ik mezelf ongelukkig...snap je?'' met deze woorden besefte ik dat smeken geen zin meer had. ik kon nog zoveel huilen of nog zoveel dingen opnoemen om het te reden, het zou niet meer werken.
nadat we het samen aan mijn ouders verteld hadden en we elkaar nog een knuffel en een kus(dat wilde ik.. stom he?) hadden gegeven was het echt voorbij. voor het laatst zag ik hem de straat uit fietsen en ik zakte in mijn stiefmoeders armen en begon te huilen als nooit tevoor. 9 maanden waren ineens weg.. alles werd anders...
.jpg)
ik heb heel veel gehuild en kon over niks anders meer praten, alles zou heus nog wel goed komen en hij moest gewoon ff tijd hebben... ik heb na een maand opnieuw gevraagd of we het nog konden proberen maar nee, dat was nog te vroeg. daarna kreeg ik een nieuw vriendje. ik dacht dat ik verliefd was en wilde er volledig voor gaan maar na een scouting weekend kwam alles weer net zo hard terug als eerst. ik heb er nog datzelfde weekend met mijn ex vriendje over gepraat (niet verteld dat het door hem kwam) en ik kreeg van veel mensen te horen dat de nieuwe relatie te snel na de oude was. dus die relatie ging niet langer meer door. ik probeerde me te focussen op het single zijn en de goede dingen daaraan, meer tijd voor mezelf, geen vriendje waar ik rekening mee moest houden enz. enz. maar toch ging het heimwee niet weg. ik moest er opnieuw met mijn ex over praten. en dat deed ik.
het gesprek was niet zoals ik hoopte, ik merkte dat het soms toch echt waar is als mensen zeggen dat jongens blind kunnen raken door hun games en gadgets. ik denk dat in de 1,5 uur dat ik bij hem was hij 20 minuten echt aandacht had. om te vertellen hoe slecht het ging op zijn school, dat er niks meer kwam tussen ons en om me naar buiten te laten. toen ik s'avonds op bed lag realiseerde ik pas hoe blind ik was geweest door de liefde, al die tijd geloofde ik in het perfecte plaatje dat ik zo nu en dan in hem zag en had ik niet door dat hij was veranderd (niet negatief oppakken, hij was gewoon zichzelf aan het leren kennen) ik werd boos en voelde me gigantisch stom. al die tijd had ik alles van hem maar gewoon geaccepteert, het gezeur over dat zijn opleiding beter was als de mijne en dat ik niet zo in moest zitten over bepaalde dingen die in de familie gebeurde. nooit gaf ik een tegenkick, nooit zei ik een eerlijk wat ik dacht en was ik te verliefd om boos te zijn maar sindsdien kijk ik heel anders naar hem en naar andere jongens. ik durf zelf te zeggen wat IK ervan vind.
.jpg)
ondanks dat ik een super lieve vriend heb blijf ik altijd bang. ik durf niet zomaar mijn hele leven op iemand te richten en ben bij elke stomme opmerking bang dat hij me beu raakt en aan de kant zet. maar tegelijk ken ik hem weer goed genoeg om te weten dat hij dat nooit zou doen en dat ik soms best wel eens een negatieve mening mag geven. ik vertrouw hem en hij mij. ik heb veel vriendjes gehad (zie vorige blogpost) en heb vaak geleerd met dingen om te gaan. maar de grootste les ooit heb ik gehaald uit deze break up en dat is dat je nooit maar dan ook nooit je hele leven overhoop moet gooien voor een iemand.
toen het net uit was zei ik tegen mijn beste vriendin dat ik zelfs mijn grote droom over kinderen en trouwen zou weggooien voor hem zei ze tegen me; jezus kyr doe ff normaal! je droomt al zeker 13 jaar over je trouwdag en alles erop en eraan! die hij is het niet waard om dat te laten vallen! en weetje... ik heb die droom nooit meer durven laten vallen. want ik weet dat ik later in een mooie jurk op een hele mooie dag ja zal zeggen tegen de echte liefde van mijn leven. en dat dat niet deze jongen was is misschien hoe mijn leven wilde dat het zou gaan want nu ben ik dol gelukkig met mijn super lieve vriend, en natuurlijk weet ik niet of dat dit voor altijd is en of we samen huisje boompje beestje hebben weet ik ook niet. maar het gaat erom dat hij me nu op dit moment heel gelukkig maakt en me begrijpt voor wie ik ben. hij weet dat ik het moeilijk vind om me te hechten en hij snapt mijn manier van kijken in de toekomst en meer zou ik voor nu niet kunnen wensen. ik heb geleerd dat je soms met een omweg er ook wel komt, en dat je nooit je leven moet laten leiden door of voor een ander
.jpg)
sinds het gesprek zie ik hem nogsteeds op scouting maar veel verder als een hoi komen we niet meer. hij heeft via een vriendin wel eensaan me gevraagd of ik boos op hem was maar daar bleef het ook bij. ik weet niet of dat dat een opluchting is of dat ik het stiekem toch een beetje jammer vind want je kon best met hem lachen. wie weet worden we ooit nog vrienden maar voor nu gaan we beide ons eigen gang en ben ik gelukkig met alles wat ik nu heb. ik wil nooit meer terug naar deze tijd en sluit met deze blogpost 100% die tijd af. het is nu tijd voor een nieuw liefdesverhaal en aangezien mijn mbo eraan zit te komen ook een echte toekomst. ik ben dankbaar voor de mooie tijden die ik heb gehad in deze relatie en weet zeker dat ik met mijn vriend een nog mooiere relatie ga krijgen.
Xxkyr