dit maakte mij tot wie ik ben, en ik ben er trots op
iedereen heeft het moment in zijn of haar leven dat alles even niet meer lukt, je huilt,je schreeuwt en je slaat maar niks helpt. we kennen het allemaal. ik heb deze momenten heel erg vaak gehad en dan bedoel ik ook echt heel vaak. ik wist op een gegeven moment bijna niet meer hoe het was om echt weer te lachen. gelukkig brachten een paar dingen mij er weer bovenop en heel veel is gelukt dankzij mijn lieve vrienden,maar ik heb ook geleerd dat ik zelf sterk genoeg ben om mezelf en andere te helpen. dit wordt een lang verhaal dus ik waarschuw de mensen die daar geen zin in hebben alvast! want dan moet je nu stoppen. ik ga mijn afgelopen 3/4 jaar vol met tegenslagen enzo vertellen maar ook wie me hebben geholpen mezelf te worden even een lachje geven.
ik verhuisde toen ik in de 1ste kwam naar mijn vader, mijn ouders zijn al bijna heel mijn leven gescheiden en ik zag mijn vader alleen in het weekend. ik wilde tijd voor iets anders pakte mijn tasje in met foto's en ging naar papa (zo makkelijk ging het helemaal niet maar dat is een verhaal op zich) na een geweldig welcome home feest begon de dag erna meteen mijn eerste schooldag op de middelbare school, dat jaar was voor mij een lastig jaar. ik moest wennen aan een nieuwe omgeving en dat lukte me niet altijd even goed,integendeel ik kon er niet mee omgaan. ik kreeg mede voor mezelf jeugdzorg hun zouden me wel gaan helpen met het oplossen van problemen enzo. ik kwam erachter dat er veel oude dingen bij me vastzaten die ik maar niet los kon laten. ik wilde er met niemand over praten want mensen zouden me uitlachen en niet geloven. ik was bang voor mezelf.
op een gegeven moment heb ik het tegen mijn nicht verteld dat ik het allemaal niet meer volhield zoals het nu ging en toen heeft zij mijn keuze gemaakt, ze belde mijn stiefmoeder omdat ze bezorgd was. dat heeft me waarschijnlijk gered als ik nu terugdenk. ik heb alles aan mijn stiefmoeder verteld die het weer aan mijn vader moest vertellen want dat durfde ik zelf niet. toen hebben we het met zn alle jeugdzorg verteld, toen begon de echte ''hulp'' pas. nu ik dit schrijf vind ik het pas echt lastig maar we gaan door!
ik heb het contact met mijn moeder toen verbroken omdat ik dat heel erg nodig had. ik weet hoe stom dit voor sommige moet klinken maar dit ging nou eenmaal zo. 9 maanden lang hebben we elkaar niet gesproken of gezien, in die tijd heb ik heel veel aan mezelf gewerkt met verschillende mensen die me hielpen heb ik haar op mijn verjaadag toch gebeld. ik denk dat ondanks alles dat het fijnste was wat ik die dag hoorde,haar stem. toen begon alles langzaam weer terug te komen(het contact enzo.) ik heb toen een half jaar ongeveer weer contact met haar en mijn broertjes gehad, maar het lukte me weer niet. deze zomer was mede een hell hierdoor want weer heb ik er een stop op gezet en ik weet niet voor hoelang. gelukkig is er deze zomer ook nog een goed ging gebeurt (geloof me mijn vakantie was niet de leukste ooit) ik heb na 3 jaar afscheid genomen van alle hulpverlening! en ja dat voelt heel goed.
oke tot dit mijn ''verleden'' wat ik heb geleerd in deze jaren is geweldig, ik denk dat elk persoon het mooie gevoel van steun een keer moet meemaken. je leert er meer van dan van welk boek dan ook. omdat ik altijd dacht dat het aan mij lag durfde ik nooit steun aan te nemen. nogsteeds heb ik dit wel eens maar dat is blijvend,dat kan niks of niemand veranderen. doordat ik mijn nicht alles heb verteld merkte ik wat steun kon doen. steun heeft mij gered, zowel van mijn familie als van mijn vrienden. en ik ben niemand meer dankbaar als hun. mijn vrienden die me vooral het laatste jaar zoveel hebben geholpen want makkelijk was ik niet. hun steun hebben is mij meer dierbaar dan wat dan ook, hoeveel wijze woorden ik ook heb gehoord het mooiste ooit is een groepsknuffel als je even niet meer uit de put denkt te komen laat daarom vaak merken dat je om ze geeft.
dankzij alle hulp en alle liefde mag ik toch heel trots zeggen; ik ben trots op mezelf (en alle lieve vrienden die ik heb.)
Xxkyr